زندگی اتفاقی است که دیگر تکرار نخواهد شد پس نباید آنقدر غرق رویاها شویم که فراموش کنیم زندگی باید کرد.
دو راه وجود دارد، فکر کنیم هیچ معجزه ای وجود ندارد یا باور کنیم همه چیز معجزه است!
من میگویم ما به این دنیا نیامده ایم که خود را پیدا کنیم بلکه وجود داریم تا خود را بسازیم.
انسان ها میآیند، مدتی زندگی میکنند و میروند اما شاید به ندرت بدانند که زندگی به دست آورد است، ساختن است و باقی گذاشتن.
چه چیز به دست می آید؟ چه چیز ساخته می شود؟ و در نهایت چه چیز باقی خواهد ماند؟ من نمی دانم! فقط می دانم هر آن چه می توانیم تصور کنیم واقعی است پس دست یافتنی هم خواهد بود.
دنیای ما به رویاپردازها احتیاج دارد اما بدون کسانی که کاری انجام می دهند هیچ چیز تغییر نخواهد کرد چه خوب می شد اگر رویاپردازهای این دنیا کاری هم انجام میدادند.
تا بسازند تا تجربه کنند و زیبا کنند.
همه ما زنده ها دوست داری رویاهایمان محقق شود همه دوست داریم همه چیز در بهترین حالت خود باشد همه دوست داریم دنیای ما جای بهتری بود، همه ما زنده ها فقط دوست داریم! در میان همه ما زنده ها فقط آن کسانی زندگی میکنند که خود ساختهاند خود تجربه کردهاند و رویاهایشان را به آغوش کشیده اند، کسانی که باقی گذاشتند.
و همه ما دیگران آنها را تحسین می کنیم دوستشان داریم و با غرور یادشان می کنیم و فقط دوست داریم و تنها یاد می کنیم!
همه ما دیگران نمیخواهیم خودمان کاری کنیم، البته! میخواهیم، ولی فقط میخواهیم.
نمیخواهیم تغییر کنیم، نمیخواهیم خطری را بپذیریم، نمیخواهیم آرامشی که به ظاهر داریم را از بین ببریم ولی میخواهیم دنیای ما جور دیگری باشد و همه ما دیگران می خواهیم همه ما دیگران دیگر را تغییر دهیم!
شاید بهتر بود ابتدا در خودمان تغییر ایجاد میکردیم به خودمان روجوع می کردیم در نگاه به اطراف، در عادت های کوچک که رفتارهای ما را ساخته اند و آن زمان به جای انتظار از دیگران برای تغییر به آنها یاد می دادیم که چگونه این کار را انجام دهد تا چگونه مانند ما رویاهایشان را در آغوش بگیرند. چگونه قهرمان زندگی خود باشند، آن وقت است که ما هم باقی خواهیم ماند و همه چیز تغییر خواهد کرد.
ما میخواهیم دوستانی داشته باشیم که بیشتر از هر چیز دیگر خود را دوست داشته باشند و آن وقت است که میدانند چگونه تو و من را هم دوست داشته باشند، زندگی ما و دوستانمان در دنیای خواهد بود پر از معجزه.
ارسال نظر